Nie ma już małych żydowskich miasteczek – pisał przed laty Antoni Słonimski. Jolanta Dylewska postanowiła przywrócić nam przeszłość, z której na własne życzenie zrezygnowaliśmy. „Po-lin” może wydawać się nieefektowne. Opowieść o współżyciu Polaków i Żydów wałkujemy od lat. Czy można tu coś jeszcze dodać? Okazuje się, że tak. Znana operatorka Jolanta Dylewska opowiada historię świata, którego już nie ma. I robi to poza dyskursem o polskim antysemityzmie, niechęci do obcych i jego politycznych konsekwencjach. W „Po-lin” opowiada nam historię małych żydowskich miasteczek, stosując maksymalnie kameralną perspektywę. Lądujemy na Kresach w latach 30. ubiegłego wieku. Film jest prezentacją archiwalnych materiałów z epoki. Oglądamy codzienne życie małych miasteczek zarejestrowane amatorską kamerą przybyszów zza oceanu. Kamera rejestruje: święta, zakupy na targu, codzienne radości i znój, ale też drobne incydenty, które znamionują rychły exodus tego jakże barwnego świata. Na razie jednak nikt o tym nie myśli. Pod nieme filmy Dylewska podłożyła odgłosy codziennego życia, co wzmaga uczucie uczestnictwa. Projekcjom towarzyszy jedynie głęboki głos Piotra Fronczewskiego odczytujący wspomnienia z epoki oraz wspomnienia żyjących wciąż, przede wszystkim polskich, świadków. Główni bohaterowie „Po-lin” - czyli żydowska diaspora - już niestety do nas nie przemówią. Nie poznamy ich wersji, zostają tylko te archiwalne materiały. Skromny film Dylewskiej pozwala przenieść nam się w czasie, by zobaczyć jak ciekawym kulturowo krajem kiedyś byliśmy. Czas miniony zostaje na chwilę przywrócony teraźniejszości. Trudno o większy hołd dla kina.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
